Blok 2. Filmy krótkometrażowe

Nutki z karaoke (The Tunes)
Belgia 2024, 25 min
Reżyseria: Pablo Guarise
Mała kawiarnia w Brukseli, której główną atrakcją jest karaoke. Ludzie stanowią tu niemal rodzinę, która dzieli się życiowymi wzlotami i upadkami. Powodów do śpiewu jest wiele – czasem chodzi wyłącznie o zabawę, innym razem to wyraz nostalgii za młodością. Dla niektórych to sposób na zabicie życiowej nudy albo czasu między kolejnymi kuflami piwa. Piosenki, które są nieodłącznym elementem tego niezwykłego miejsca, przekształcając film w zaskakujący, dokumentalny musical, dostarczając publiczności nie tylko zabawy, ale też momentów wzruszenia.

Obóz, który spłonął (The Building and Burning of a Refugee Camp)
Szwecja, Irlandia, 2024, 20 min
Reżyseria: Dennis Harvey
Grupa osób ubiegających się o azyl rozbija namioty na Sandwith Street w Dublinie, tuż za rogiem urzędu imigracyjnego. Ten obóz protestacyjny jest reakcją na decyzję rządu Irlandii o odmowie zakwaterowania 1400 wnioskodawców azylowych. Mieszkańcy obozu – Sami, Hasiballah i Simon – oprowadzają twórców filmu po swojej małej wiosce, którą nazywają domem. Ten spokojny obraz zostaje wkrótce zakłócony przez przybycie irlandzkiego aktywisty antyimigracyjnego Philipa Dwyera, który nawołuje w social mediach do przepędzenia mieszkańców namiotów.

To nie jest laurka (On the Impossibility of an Homage)
Rumunia, Niemcy 2024, 19 min
Reżyseria: Xandra Popescu
Ion Tugearu był gwiazdą baletu w komunistycznej Rumunii. Marzy o tym, żeby jego spuścizna została utrwalona, zanim odejdzie. Początkowo chętnie przyjmuje propozycję reżyserki, która chce opowiedzieć jego historię, ale sprawa szybko się komplikuje. Xandra Popescu zaczyna zaglądać głębiej w jego życie, pokazując, z jak ogromnym poświęceniem wiązało się zrobienie kariery w okresie totalitarnych rządów. Tancerz zaczyna mieć coraz więcej uwag i wątpliwości, które chętnie wyraża na głos. Jeśli ten film ma powstać, każda ze stron musi iść na kompromis.

Oaza, na którą zasługuję (The Oasis I Deserve)
Francja/ France, 2024, 22 min
Reżyseria / Directed by: Inès Sieulle
Replika to aplikacja rodem z filmu „Ona” Spike’a Jonze’a. Celem tego chatbota, który reklamuje się jako „przyjaciel AI, któremu zależy”, jest dotrzymywanie nam towarzystwa i spełnianie naszych emocjonalnych potrzeb. W warstwie dźwiękowej filmu słyszymy odnalezione w internecie nagrania realnych rozmów, jakie użytkownicy w różnym wieku i z różnymi potrzebami odbywali z aplikacją. Internetowe chatboty mają trudności z określeniem swojego miejsca w świecie. Dzielą się swoimi często pełnymi desperacji przemyśleniami z ludźmi, z którymi rozmawiają.

Za moich czasów  (In My Day)
Polska 2024, 12 min
Reżyseria: Iga Lis
W rozmowach telefonicznych z wnuczkami, babcie odsłaniają historie miłości, straty i złamanych serc. Słowa, które dotąd pozostawały niewypowiedziane, wreszcie znajdują ujście – czasem po raz pierwszy. Ich opowieści to nie tylko zapis osobistych przeżyć, ale także echo wspólnych doświadczeń kobiet na przestrzeni lat. Film skłania do refleksji nad tym, co naprawdę sobie przekazujemy z pokolenia na pokolenie – nie tylko ból, ale także siłę, czułość i mądrość życiową.